Het is wat stil geweest, maar ik ga weer een update geven. We zijn op vakantie geweest!
Gewoon, met een tent op een grasveld op een camping in Frankrijk.
Ik ben al een keer of vijftien op camping La Draille geweest en heb er zelfs gewerkt. De camping zit in mijn hart. Elke zomer dat we niet meer op vakantie konden huilde mijn hart dan ook. Dit jaar waren we er klaar mee. Hoewel er duizend redenen waren om niet op vakantie te kunnen, besloten we in mogelijkheden te denken en boekten we een plaats.
Dus daar gingen we. Met een rolstoel en een al afgekeurde handbike. Die handbike hebben we dankzij wat handige mannen aan de praat kunnen houden. Er waren dingen super onhandig en, laten we eerlijk zijn, een tent is nou niet direct de meest rolstoel toegankelijke plaats.
Maar: we did it! Vanaf moment één tot de terugreis heb ik genoten. Ik heb de Franse zon gevoeld en ijs gegeten op terrasjes. Hoewel het wat zuur was om niet meer te kunnen volleyballen, kon ik iedereen wel aanmoedigen. Zo leuk om te kijken! Ik heb met zoveel mensen gekletst. Van (voormalig) parkbeheerders tot huidige medewerkers. Van (oud)bekenden tot volledig vreemden. Ik mocht mijn verhaal delen en kon mensen bemoedigen. En andersom; zoveel mensen hebben mij bemoedigd.
Ik kan niet meer zwemmen, maar bleek in het water in staat mijn benen te bewegen. Voor het eerst in maanden kon ik mijn benen bewegen! We reden naar pittoreske stadjes waar we nog nooit zijn geweest en naar plaatsjes waar we elke vakantie komen.
Natuurlijk ben ik moe, voel ik mij niet zo lekker en zal ik hiervan moeten herstellen. Er waren beperkingen en het was zuur om niet alles meer te kunnen als vroeger, maar ik leerde een les. Kijk niet naar wat je bent verloren, maar naar wat je hebt gewonnen. En die winst is gigantisch! Ik heb de afgelopen twee weken geleefd, en hoe!