Gisteren ben ik ontslagen en zijn we naar het appartement vertrokken. We genieten ervan dat er vandaag eindelijk wat rust is en er niet steeds iemand binnen komt lopen.
Door die rust kan het herstel nu ook beginnen. Ik merk dat ik erg moe ben en geef eraan toe. De pijn is met medicatie meestal redelijk onder controle.
Nog elke dag ontvang ik verschillende berichtjes met de vraag hoe het gaat. Hoewel dat erg lief en betrokken is, zijn de vele vragen op dit moment teveel. Ik wil mij nu volledig focussen op herstel.