Vorige week heb ik de injecties gekregen in mijn nek. Dit waren proefblokkades. Injecties om te zien of we het gewenste resultaat kregen. Dat was zo! Het nadeel aan proefblokkades is dat het ook weer snel uitwerkt en het resultaat dus weer verdwijnt. Dat gebeurde afgelopen zondag.
Daarom heb ik maandag contact opgenomen met mijn anesthesist. Ik heb uitgelegd dat de injecties uit waren gewerkt en gevraagd of ze enig idee had wanneer de echte blokkades konden worden gegeven. Een paar minuten later al kreeg ik reactie dat ze ging proberen om het nog dezelfde dag voor elkaar te krijgen. Wat ontzettend fijn! Er was wel een complicerende factor: we moesten voor 12:00 het ziekenhuis uit zijn met ontslag.
De anesthesist heeft alles op alles gezet en het lukte om het nog maandagochtend te doen. Ik dacht dat het net zoiets zou zijn als de prikken van de vorige keer, maar daar had ik mij in vergist. Het waren zo’n twintig prikken in de meest pijnlijke plaatsen in mijn lichaam. Dat viel nog flink tegen. Maar gelukkig werken ze nu al en zou het de komende dagen/weken steeds beter moeten gaan werken. Na de injecties heb ik nog een aantal uur ter observatie in het kantoor van dr Gilete gelegen en daarna mocht ik naar het appartement waar we nu dus ook zijn.
De komende weken bestaan vooral uit rust en herstellen. Sinds de operatie kan ik ineens een been niet meer strekken en dus moeten we uitvogelen hoe we dat nu weer op gaan lossen. Maar daarnaast genieten we vooral van alle winst.
Sinds de operatie ben ik niet meer buiten bewustzijn geraakt, heb ik geen ademstops meer gehad, geen duizeligheidsaanvallen, ik kan zitten, ik ben veel helderder in mijn hoofd en ik kan mijn benen beter bewegen! Ik heb nog een lange weg voor mij en ben nu natuurlijk ook nog onder invloed van allerlei medicijnen, maar het gaat tot nu toe nog beter dan verwacht! Zo blij!
